قواعد عربی
علم در زبان عربی | دفتر اول: انواع علم | انواع اسم علم
/proper-nouns-in-arabic-1علم اسمی است که به طور معین و مطلق بدون نیاز به هیچ قرینه‌ای برای نامیدن چیزی وضع شده است. از جمله اعلام می‌توان به اسم اشخاص، کشورها، شهرها، دریاها، کوه‌ها و هر اسم خاص دیگری اشاره کرد. علم مسمای خود را بدون قرینه تعیین می‌کند.
اقسام مهمی از جمع در زبان عربی!
/plural-in-arabicجمع در نحو عربی اسمی است که بر تعداد ۳ و بیشتر دلالت دارد. جمع بر سه نوع است: جمع مذکر سالم، جمع مؤنث سالم، و جمع تکسیر. از انواع دیگر جمع می‌توان به اسم جمع، جمع الجمع، اسم جنس جمعی، جمع با الف و تاء زائد، جمع قلت، جمع کثرت، جمعی که مفرد ندارد، جمعی که مطابق با مفرد اصلی خود نیست، جمع مصدّر با ابن و ذو اشاره کرد.
«جمع تکسیر» چیست؟
/broken-plural-in-arabic«جمع تکسیر» یا «جمع مکسر» جمعی است که با تغییر در ساختار اسم مفرد ساخته می‌شود و در معنی و ریشه با آن مشترک است مثل «کُتُب عُلَماء و أنفُس» که به ترتیب جمع «کِتاب عالِم و نَفْس» هستند.
«تصغیر» و کاربرد آن در زبان عربی!
/diminutive-in-arabicتصغیر در زبان عربی تغییراتی است که بر اسم معرب وارد می‌شود تا به شکلی موجز معانی جدیدی مثل کوچک ساختن حجم، کم کردن مقدار، تحقیر، نزدیک کردن زمان و مکان، و ابراز محبت به آن ببخشد.
نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر دوم
/relative-adjective-02در ادامه احکام اسم‌های منسوب این بار به بیان حکم نسبت در اسم‌های مثنی و جمع سالم، جمع تکسیر، علم منقول از جمع تکسیر، اسم جمع، اسم جنس جمعی، علم مرکب، وزن‌های فَعيلَة، فُعَيلَة، فَعيل و فُعَيل، اسم‌های دو حرفی، و همچنین نسبت بدون یاء خواهیم پرداخت.
نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر اول
/relative-adjective-01نسبت در زبان عربی عبارتست از افزودن یاء مشدّد ماقبل مکسور به آخر اسم برای بیان نسبت و ارتباط آن به یک چیز دیگر. این یاء مشدّد «یاء نسبت» و اسمی که یاء نسبت به آن اضافه می‌شود «اسم منسوب» نام دارد. اسم‌هایی مثل طهراني، فاطمي، و هاشمي اسم منسوب هستند. سیبویه نسبت را اضافه نامیده است.
حال در زبان عربی | دفتر سوم
/the-adverb-of-state-in-arabic-03عناوین اصلی این درس عبارتند از: حذف حال و صاحب الحال، حذف عامل حال، تعدد حال، اسم‌های مرکبی که حال قرار می‌گیرند، و احکام واو حالیه.
حال در زبان عربی | دفتر دوم؛ عامل حال، و صاحب الحال
/the-adverb-of-state-in-arabic-02در دفتر دوم از مجموعه مقالات حال در زبان عربی به طرح نکات مهمی درباره عامل حال و صاحب الحال می‌پردازیم. عناوین اصلی این درس عبارتند از: عامل حال، صاحب الحال، مسوغات تنکیر صاحب الحال، حکم صاحب الحال، مرتبه حال و صاحب الحال، مرتبه حال و عامل آن.
حال در زبان عربی | دفتر اول؛ انواع حال
/the-adverb-of-state-in-arabicحال در زبان عربی وصف فضله منصوبی است که برای بیان حالت صاحب الحال به کار می‌رود: يشرح المعلم الدرس واقفًا. منظور از وصف اسم مشتق است، و مقصود از فضله بودن حال این است که عمده نیست یعنی مسند یا مسند الیه قرار نمی‌گیرد نه این که در جمله به آن نیازی نباشد مثل: {وما خلقنا السماوات والأرض وما بينهما لاعبين}
«نون توکید ثقیله» و «نون توکید خفیفه»
/the-emphasis-noon-in-arabicاین درس درباره احکام توکید فعل مضارع با دو نون توکید ثقیله و خفیفه است. عناوین اصلی مقاله عبارتند از: وجوب توکید فعل مضارع، جواز توکید فعل مضارع، امتناع توکید فعل مضارع، راه‌های توکید فعل مضارع، و احکام مخصوص به نون توکید ساکنه.