اسم منقوص
اسم منقوص و احکام آن
/manqus-nounsاسم منقوص اسم معربی است که در آخر آن یاء لازم (ثابت) غیر مشدد قرار دارد و حرف قبل از یاء هم مکسور است مثل: القاضي، الساعي، الوادي، الراعي، و الوافي. با توجه به این شروط روشن می‌شود که کلمات زیر منقوص نیستند: يُعطي (فعل است)، في (حرف است)، الذي (مبنی است)، فتى (مقصور منتهی به الف است)، أبي أحمد و مدرسي المادة (یاء آن‌ها غیر لازم است) ظَبْي (قبل از یاء ساکن صحیح است) و كرسيّ (یاء مشدد است یا به عبارت دیگر قبل از یاء ساکن معتل است).
قواعد «وقف» در زبان عربی
/waqf-stopping-in-arabicوقف به معنای قطع نطق در آخر کلمه است. در این مقاله به طرح معروف‌ترین قواعد وقف در زبان عربی خواهیم پرداخت.
اصول و قواعد املای عربی | دفتر دوم؛ حذف و اضافه حروف
/arabic-orthography-02این بار در دفتر دوم از مجموعه مقالات اصول و قواعد املای عربی درباره حذف و اضافه حروف در املای عربی صحبت را پی خواهیم گرفت.
نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر اول
/relative-adjective-01نسبت در زبان عربی عبارتست از افزودن یاء مشدّد ماقبل مکسور به آخر اسم برای بیان نسبت و ارتباط آن به یک چیز دیگر. این یاء مشدّد «یاء نسبت» و اسمی که یاء نسبت به آن اضافه می‌شود «اسم منسوب» نام دارد. اسم‌هایی مثل طهراني، فاطمي، و هاشمي اسم منسوب هستند. سیبویه نسبت را اضافه نامیده است.
اضافه در زبان عربی | دفتر دوم
/genitive-construct-in-arabic-2عناوین اصلی دفتر دوم از مبحث اضافه در زبان عربی عبارتند از: حذف مضاف، حذف مضاف الیه، احکام مضاف به یاء متکلم، گفتاری در اسم‌های دائم الاضافه یا ملازمه للاضافه، حکم ظروفی که به معنای إذ و إذا هستند، و کلامی درباره احکام کلا و کلتا و کل.
نظریه عامل | دفتر سوم؛ صفات شبیه به فعل | عمل اسم فاعل و صیغه‌های مبالغه
/the-theory-of-the-factor-in-arabic-grammar-3در دو بخش اول از مجموعه مقالات نظریه عامل دانستیم که از میان مشتقات اسم فاعل، صیغه مبالغه، اسم مفعول، صفت مشبهه، و اسم تفضیل عامل هستند و عمل فعل را انجام می‌دهند. اینک در دفتر سوم به شرح اسم فاعل و صیغ مبالغه و عمل آن‌ها می‌پردازیم.