صیغه تعجب
اسلوب مدح و ذمّ
/praise-and-blame-in-arabicاسلوب مدح و ذمّ در زبان عربی برای انشای معنای ستایش و سرزنش به کار می‌رود. مدح و ذم به طور عمومی با افعالی مثل: مَدَحَ، أثنى، استحسَنَ، ذمَّ، هَجا، استقبَحَ، و اسم‌هایی مانند: عظيم، فاضل، كريم، بخيل، حسود، جبان انجام می‌شود. در این میان افعالی جود دارند که تنها برای بیان معنای ستایش و سرزنش وضع شده‌اند. این افعال «افعال مدح و ذم» نام دارند.
نظریه عامل | دفتر سوم؛ صفات شبیه به فعل | عمل اسم فاعل و صیغه‌های مبالغه
/the-theory-of-the-factor-in-arabic-grammar-3در دو بخش اول از مجموعه مقالات نظریه عامل دانستیم که از میان مشتقات اسم فاعل، صیغه مبالغه، اسم مفعول، صفت مشبهه، و اسم تفضیل عامل هستند و عمل فعل را انجام می‌دهند. اینک در دفتر سوم به شرح اسم فاعل و صیغ مبالغه و عمل آن‌ها می‌پردازیم.
تمییز | دفتر دوم؛ احکام تمییز ذات و تمییز نسبت
/tamyeez-disambiguation-in-arabic-grammar-2همان طور که می‌دانید تمییز اسم جامد نکره و منصوبی است که از اسم یا جمله قبل از خود رفع ابهام می‌کند. اینک در دفتر دوم از مجموعه مقالات تمییز به بررسی احکام تمییز ذات و تمییز نسبت خواهیم پرداخت. عناوین اصلی این مقاله عبارتند از: اعراب نصب و جر در تمییز، عامل نصب تمییز، تقدیم تمییز، تمییز بعد از أفعل تفضیل و صیغه تعجب، تعدد و توصیف تمییز.