مفعول مطلق
مفعول مطلق | دفتر دوم؛ «عامل مفعول مطلق» و «مصدر نایب از فعل»
/the-absolute-object-in-arabic-2در این دفتر به بررسی عامل مفعول مطلق و مفعول مطلق نایب از فعل آن خواهیم پرداخت.
مفعول مطلق | دفتر اول؛ انواع مفعول مطلق و نایب آن
/the-absolute-object-in-arabic-1مفعول مطلق مصدر منصوبی است که بعد از فعلی از لفظ خود برای تاکید معنا یا بیان عدد یا بیان نوع و یا به جای تلفظ فعل ذکر می‌شود مثل: {وكلّم الله موسى تكليمًا}، دقّت الساعة دقّتين، سرت سيرَ الصالحين، صبرًا على المكاره.
نظریه عامل | دفتر دوم؛ عمل مصدر
/the-theory-of-the-factor-in-arabic-grammar-2نظریه عامل که بیان کننده تأثیر یک کلمه در حرکات اعرابی کلمه دیگر است ارتباط مستقیمی با موضوع اعراب در نحو عربی دارد و بسیاری از قواعد نحوی در اعراب بر اساس آن بنا شده است. این بار در دفتر دوم از مجموعه مقالات نظریه عامل به شرح چگونگی عمل مصدر می‌پردازیم و نکات مهمی را درباره اسم مصدر و مصدر میمی طرح خواهیم کرد.
تمییز | دفتر سوم؛ تمییز عدد و کنایات عدد
/tamyeez-disambiguation-in-arabic-grammar-3از جمله اسم‌های مبهمی که تمییز مفرد یا ذات آن‌ها را تفسیر می‌کند اعداد هستند. این بار در دفتر سوم از مجموعه مقالات تمییز ضمن نگاهی به تمییز اعداد صریح به شرح و بیان احکام کنایات عدد یا اعداد مبهم خواهیم پرداخت. عناوین این گفتار عبارتند از: تمییز عدد صریح، تمییز کنایات عدد، تمییز کم استفهامیه و کم خبریه، اعراب کم، تفاوت‌ها و شباهت‌های کم خبریه و کم استفهامیه، احکام و اعراب کأین و کذا.
ادوات استفهام | دفتر دوم: «اعراب اسم‌های استفهام»
/arabic-interrogative-sentences-2استفهام با قرار گرفتن یکی از ادوات استفهام در ابتدای جمله و با هدف درخواست فهمیدن شکل می‌گیرد. ادوات استفهام عبارتند از: «همزه، هل، مَن، مَن‌ذا، ما، ماذا، متی، أيّ، أین، کیف، أیّان، کم و أنّی» که از میان آن‌ها تنها «همزه و هل» حرف و بقیه اسم استفهام هستند. در این مقاله به شرح و بیان اعراب چند اسم استفهام «من، ما، أيّ، كيف، أين» می‌پردازیم.