حال
اسناد در نحو عربی
/attribution-in-arabicاِسناد در زبان عربی اثبات یا نفی یک شیء برای شیء دیگر یا طلب چیزی از آن است. کلمه‌ای که انجام یا ترک فعل به او نسبت داده شده یا از او درخواستی شده است «مسند الیه» نامیده می‌شود. در مقابل آن چه رخ داده و واقع شده یا رخ نداده و واقع نشده یا انجام آن درخواست شده «مسند» نامیده می‌شود. مسند الیه در واقع موضوع کلام و محکوم علیه و چیزی است که درباره آن صحبت می‌شود. در مقابل، مسند؛ محمول و محکوم به و خبر (به معنای کلی آن) است.
تقدیم و تأخیر در جمله | دفتر سوم؛ تقدیم متعلقات فعل
/hastening-the-verb-links-in-arabicمنظور از متعلقات فعل زمان و مکان انجام فعل، جار و مجرور، حال، و مفعول است. با تقدیم و تأخیر متعلقات یک فعل کلام خود را به شکلی مرتب می‌کنیم که با معنای مورد نظرمان همخوانی داشته باشد.
حال در زبان عربی | دفتر سوم
/the-adverb-of-state-in-arabic-03عناوین اصلی این درس عبارتند از: حذف حال و صاحب الحال، حذف عامل حال، تعدد حال، اسم‌های مرکبی که حال قرار می‌گیرند، و احکام واو حالیه.
حال در زبان عربی | دفتر دوم؛ عامل حال، و صاحب الحال
/the-adverb-of-state-in-arabic-02در دفتر دوم از مجموعه مقالات حال در زبان عربی به طرح نکات مهمی درباره عامل حال و صاحب الحال می‌پردازیم. عناوین اصلی این درس عبارتند از: عامل حال، صاحب الحال، مسوغات تنکیر صاحب الحال، حکم صاحب الحال، مرتبه حال و صاحب الحال، مرتبه حال و عامل آن.
حال در زبان عربی | دفتر اول؛ انواع حال
/the-adverb-of-state-in-arabicحال در زبان عربی وصف فضله منصوبی است که برای بیان حالت صاحب الحال به کار می‌رود: يشرح المعلم الدرس واقفًا. منظور از وصف اسم مشتق است، و مقصود از فضله بودن حال این است که عمده نیست یعنی مسند یا مسند الیه قرار نمی‌گیرد نه این که در جمله به آن نیازی نباشد مثل: {وما خلقنا السماوات والأرض وما بينهما لاعبين}
تمییز | دفتر اول؛ انواع تمییز در زبان عربی
/tamyeez-disambiguation-in-arabic-grammarتمییز از نظر لغوی به معنای جدا کردن و مشخص کردن است و در اصطلاح نحو عربی اسم نکره جامد و منصوبی است که منظور از اسم یا جمله قبل از خود را روشن می‌کند. در دفتر اول از مجموعه مقالات تمییز ضمن آشنایی با تعریف تمییز در قواعد عربی، به شرح و بررسی انواع تمییز یعنی تمییز مفرد و جمله خواهیم پرداخت.
ادوات استفهام | دفتر دوم: «اعراب اسم‌های استفهام»
/arabic-interrogative-sentences-2استفهام با قرار گرفتن یکی از ادوات استفهام در ابتدای جمله و با هدف درخواست فهمیدن شکل می‌گیرد. ادوات استفهام عبارتند از: «همزه، هل، مَن، مَن‌ذا، ما، ماذا، متی، أيّ، أین، کیف، أیّان، کم و أنّی» که از میان آن‌ها تنها «همزه و هل» حرف و بقیه اسم استفهام هستند. در این مقاله به شرح و بیان اعراب چند اسم استفهام «من، ما، أيّ، كيف، أين» می‌پردازیم.