بایگانی نوشته‌ها

اسلوب مدح و ذمّ در زبان عربی برای انشای معنای ستایش و سرزنش به کار می‌رود. مدح و ذم به طور عمومی با افعالی مثل: مَدَحَ، أثنى، استحسَنَ، ذمَّ، هَجا، استقبَحَ، و اسم‌هایی مانند: عظيم، فاضل، كريم، بخيل، حسود، جبان انجام می‌شود. در این میان افعالی جود دارند که تنها برای بیان معنای ستایش و سرزنش وضع شده‌اند. این افعال «افعال مدح و ذم» نام دارند.

وقف به معنای قطع نطق در آخر کلمه است. در این مقاله به طرح معروف‌ترین قواعد وقف در زبان عربی خواهیم پرداخت.

همزه بر اساس این که در ابتدا، وسط و یا آخر کلمه قرار داشته باشد به ترتیب؛ همزه ابتدائیه (همزه مبتدئه)، همزه متوسطه، و همزه متطرفه نامیده می‌شود. در کتابت همزه قاعده عمومی و قیاس بر این است که همزه با حرفی که با آن تسهیل می‌شود رسم شود مثلا در سأل، قرأ، يسأل، و يقرأ  همزه با الف نوشته می‌شود چون به شکل سال، قرا، يسال، و يقرا تسهیل می‌شود.

در املای عربی اصل بر «فصل» یعنی جدانویسی کلمه است زیرا هر کلمه معنایی مخصوص به خود و متفاوت با کلمات دیگر دارد.