بایگانی نوشته‌ها

موضوع اشتغال در نحو عربی در آن جایی رخ می‌دهد که اسمی قبل از عامل خود آمده باشد و عامل به جای منصوب ساختن اسم قبل از خود مشغول در عمل در ضمیر آن اسم یا سببی آن اسم شده باشد.

از جمله تقسیمات فعل در زبان عربی تقسیم آن به دو دسته جامد و متصرف است.

«بناء» ثابت بودن علامت آخر یک کلمه در همه حالات و عدم تغییر آن با وجود تغییر عوامل وارد بر آن است و «مبنی» لفظی است که آخر آن با تغییر عوامل وارد بر آن تغییری نمی‌کند. مبنیات شامل تمامی حروف و تعداد کمی از اسم‌ها و همچنین فعل‌های امر و ماضی و نیز فعل مضارعی که نون نسوه و نون توکید بدون فاصله به آن متصل باشد هستند.

«اسم زمان» بر زمان وقوع فعل و معنای فعل، و «اسم مکان» بر مکان وقوع فعل و معنای آن دلالت دارد. اسم آلة اسمی است که برای نامگذاری ابزارها به کار می‌رود و دارای هفت وزن قیاسی است. اسم‌های زمان و مکان و آلة از مشتقات غیر عامل هستند که عمل فعل را انجام نمی‌دهند.