بایگانی نوشته‌ها

تنوین در زبان عربی نون ساکن زائدی است که در لفظ به آخر اسم اضافه می‌شود و در وقف و نوشتار (خط) حذف می‌شود. تنوین به طور کلی به دو دسته «تنوین اصیل» و «تنوین غیر اصیل» تقسیم می‌شود.

منظور از متعلقات فعل زمان و مکان انجام فعل، جار و مجرور، حال، و مفعول است. با تقدیم و تأخیر متعلقات یک فعل کلام خود را به شکلی مرتب می‌کنیم که با معنای مورد نظرمان همخوانی داشته باشد.

در زبان عربی اصل بر تقدیم مسند الیه بر مسند است مانند تقدیم فعل بر فاعل و مبتدا بر خبر و صاحب الحال بر حال. اما گاهی بنا بر اقتضای کلام مسند مقدم می‌شود و پیش از مسند الیه آورده می‌شود. در این مقاله به برخی از موارد اقتضای تقدیم مسند اشاره خواهیم کرد.

جمله در زبان عربی از مسند و مسند الیه تشکیل شده است. مسند الیه معمولا مقدم بر مسند است و پیش از آن می‌آید و گاهی هم البته بعد از آن قرار می‌گیرد. در این مقاله به شرح علل تقدیم مسند الیه بر مسند خواهیم پرداخت.

هر جمله تام مفیدی که از مسند و مسند الیه تشکیل شده باشد می‌تواند خبری یا انشائی باشد. جمله خبریه جمله‌ای است که احتمال صدق و کذب در آن وجود دارد و می‌تواند گزاره‌ای درست یا نادرست باشد مثل: زيد قائم، خالد يكرم الضيف ويرعى الحقّ. در مقابل در جمله انشائیه احتمال صدق و کذب یا درست و نادرست بودن گزاره مطرح نیست مثل: أدّ واجبَك، و ما أجمل الإحسان.