مقاله‌ها

علم در زبان عربی | دفتر اول: انواع علم | انواع اسم علم

علم در زبان عربی | دفتر اول: انواع علم | انواع اسم علم

علم اسمی است که به طور معین و مطلق بدون نیاز به هیچ قرینه‌ای برای نامیدن چیزی وضع شده است. از جمله اعلام می‌توان به اسم اشخاص، کشورها، شهرها، دریاها، کوه‌ها و هر اسم خاص دیگری اشاره کرد. علم مسمای خود را بدون قرینه تعیین می‌کند.
اقسام مهمی از جمع در زبان عربی!

اقسام مهمی از جمع در زبان عربی!

جمع در نحو عربی اسمی است که بر تعداد ۳ و بیشتر دلالت دارد. جمع بر سه نوع است: جمع مذکر سالم، جمع مؤنث سالم، و جمع تکسیر. از انواع دیگر جمع می‌توان به اسم جمع، جمع الجمع، اسم جنس جمعی، جمع با الف و تاء زائد، جمع قلت، جمع کثرت، جمعی که مفرد ندارد، جمعی که مطابق با مفرد اصلی خود نیست، جمع مصدّر با ابن و ذو اشاره کرد.
«جمع تکسیر» چیست؟

«جمع تکسیر» چیست؟

«جمع تکسیر» یا «جمع مکسر» جمعی است که با تغییر در ساختار اسم مفرد ساخته می‌شود و در معنی و ریشه با آن مشترک است مثل «کُتُب عُلَماء و أنفُس» که به ترتیب جمع «کِتاب عالِم و نَفْس» هستند.
نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر دوم

نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر دوم

در ادامه احکام اسم‌های منسوب این بار به بیان حکم نسبت در اسم‌های مثنی و جمع سالم، جمع تکسیر، علم منقول از جمع تکسیر، اسم جمع، اسم جنس جمعی، علم مرکب، وزن‌های فَعيلَة، فُعَيلَة، فَعيل و فُعَيل، اسم‌های دو حرفی، و همچنین نسبت بدون یاء خواهیم پرداخت.
نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر اول

نسبت و اسم منسوب در زبان عربی | دفتر اول

نسبت در زبان عربی عبارتست از افزودن یاء مشدّد ماقبل مکسور به آخر اسم برای بیان نسبت و ارتباط آن به یک چیز دیگر. این یاء مشدّد «یاء نسبت» و اسمی که یاء نسبت به آن اضافه می‌شود «اسم منسوب» نام دارد. اسم‌هایی مثل طهراني، فاطمي، و هاشمي اسم منسوب هستند. سیبویه نسبت را اضافه نامیده است.
حال در زبان عربی | دفتر دوم؛ عامل حال، و صاحب الحال

حال در زبان عربی | دفتر دوم؛ عامل حال، و صاحب الحال

در دفتر دوم از مجموعه مقالات حال در زبان عربی به طرح نکات مهمی درباره عامل حال و صاحب الحال می‌پردازیم. عناوین اصلی این درس عبارتند از: عامل حال، صاحب الحال، مسوغات تنکیر صاحب الحال، حکم صاحب الحال، مرتبه حال و صاحب الحال، مرتبه حال و عامل آن.
حال در زبان عربی | دفتر اول؛ انواع حال

حال در زبان عربی | دفتر اول؛ انواع حال

حال در زبان عربی وصف فضله منصوبی است که برای بیان حالت صاحب الحال به کار می‌رود: يشرح المعلم الدرس واقفًا. منظور از وصف اسم مشتق است، و مقصود از فضله بودن حال این است که عمده نیست یعنی مسند یا مسند الیه قرار نمی‌گیرد نه این که در جمله به آن نیازی نباشد مثل: {وما خلقنا السماوات والأرض وما بينهما لاعبين}
«نون توکید ثقیله» و «نون توکید خفیفه»

«نون توکید ثقیله» و «نون توکید خفیفه»

این درس درباره احکام توکید فعل مضارع با دو نون توکید ثقیله و خفیفه است. عناوین اصلی مقاله عبارتند از: وجوب توکید فعل مضارع، جواز توکید فعل مضارع، امتناع توکید فعل مضارع، راه‌های توکید فعل مضارع، و احکام مخصوص به نون توکید ساکنه.