03 شهریور 1402
موصولات حرفی همان حروف مصدری یعنی «أن، أنّ، كَي، ما، لو» هستند که با صله خود تأویل به مصدر می‌شوند و نیاز به عائد هم ندارند. موصولات حرفی نیز همچون موصولات اسمی باید دارای صله‌ای بعد از خود باشند.
25 مرداد 1402
در این دفتر به بررسی بیشتر اعراب اسم موصول، انواع صله موصول، و ضمیر عائد می‌پردازیم و در نهایت نیز اشاره‌ای به موصولات حرفی خواهیم داشت.
19 مرداد 1402
«اسم موصول» اسم مبهمی است که تعیین مراد و روشن ساختن مقصود از آن همواره نیازمند یک جمله یا شبه جمله است. به این جمله یا شبه جمله «صله موصول» گفته می‌شود. صله موصول ناگزیر باید حاوی ضمیر یا جایگزین ضمیری به نام «عائد» باشد که به اسم موصول باز می‌گردد و این صله موصول است که موصول اسمی را معرفه می‌سازد. الفاظ موصول اسمی در دو گروه: مختص و مشترک تقسیم‌بندی می‌شوند.
05 مرداد 1402
اصل در مرجع ضمیر غایب این است که تنها یکی باشد. گاهی ممکن است چند کلمه برای قرار گرفتن به عنوان مرجع ضمیر صلاحیت داشته باشند که در آن صورت انتخاب مرجع بر اساس اصول و قواعدی در زبان عربی انجام می‌گیرد. در این مقاله به طرح قواعد مربوط به تعدد مرجع ضمیر و همچنین تطابق ضمیر با مرجع ضمیر خواهیم پرداخت.
29 تير 1402
ضمایر چه متکلم و چه مخاطب و یا غایب هیچ یک خالی از ابهام نیستند و به همین دلیل نیازمند چیزی هستند که ابهامشان را برطرف کند و غموض و پیچیدگی آن را توضیح دهد. به این عامل توضیح دهنده و مفسر ضمیر در اصطلاح «مرجع ضمیر» گفته می‌شود.
22 تير 1402
«ولا سیّما» در زبان عربی برای بیان ترجیح یکی از دو شیء متساوی در یک امر مشترک به کار می‌رود. ولا سيّما با قرار گرفتن بین دو چیزی که دارای یک وجه مشترک هستند اولویت و برتری مابعد خود را بر ماقبل در آن امر مشترک نشان می‌دهد.
15 تير 1402
مبتدا و خبر دو رکن اساسی تشکیل دهنده جمله اسمیه هستند. خبر به مبتدا اسناد داده می‌شود و همراه با آن معنای جمله را کامل می‌کند. در این دفتر به طرح احکام خبر خواهیم پرداخت.
08 تير 1402
«مبتدا» و «خبر» دو اسمی هستند که با آن‌ها یک جمله مفید ساخته می‌شود. جمله متشکل از مبتدا و خبر «جمله اسمیه» نام دارد. در جمله اسمیه خبر به مبتدا اسناد داده می‌شود و در نتیجه مبتدا مسند الیه یا محکوم علیه، و خبر مسند یا محکوم به است.
01 تير 1402
ادوات شرط غیر جازم عبارتند از: لو، لولا، لوما، أمّا، لمّا، کلّما، و إذا.
25 خرداد 1402
شرط در نحو عربی عبارتست از همراهی دو امر به شکلی که انجام دومی وابسته به انجام اولی باشد. مثل: إن تدرسْ تنجحْ. جمله شرطی از سه بخش ادات شرط، فعل شرط، و جواب شرط تشکیل می‌شود.
